Εννέα χρόνια μετά την τρομοκρατική επίθεση εναντίον των διδύμων πύργων, στην αποτυχία της Δύσης να αντιμετωπίσει το φαινόμενο της τρομοκρατίας έρχεται να προστεθεί η ιλαροτραγική διάσταση στην οποία μπορεί να οδηγήσει ο θρησκευτικός εξτρεμισμός. Διότι όλη αυτή η απίστευτη ιστορία του αμερικανού πάστορα και της απειλής του να κάψει το κοράνι θα μπορούσε, αν είχε πραγματοποιηθεί, να ανοίξει έναν νέο κύκλο αίματος, αποδεικνύοντας ταυτόχρονα ότι δεν είναι η πίστη στην όποια θρησκεία που δημιουργεί το πρόβλημα, αλλά οι ακραίες αντιδράσεις μιας φανατισμένης μειονότητας, ικανής όμως να ενσπείρει τον όλεθρο, καθώς σε αυτόν αποβλέπει. Αυτό εξηγεί άλλωστε γιατί απέτυχαν οι Αμερικανοί και οι Σύμμαχοί τους να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο. Απλούστατα διότι αντί να προβληματιστούν για τις γενεσιουργούς αιτίες που οδηγούν τους απελπισμένους στον φανατισμό και στη βία (ως μια μοναδική δυνατότητα αντίδρασης σε έναν πανίσχυρο αντίπαλο) χρησιμοποίησαν τη στρατιωτική καταστολή και καταπίεση, με αποτέλεσμα να εκτρέφουν ακόμη περισσότερο τον φαύλο κύκλο του μίσους. Η ατελέσφορη αυτή πολιτική για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας συνοδεύτηκε από μοιραία σφάλματα. Γνωστό είναι βέβαια ότι η επίθεση στο Ιράκ, το καθεστώς του οποίου ουδεμία σχέση είχε με την τρομοκρατία και την Αλ Κάιντα, βασίστηκε στα ψεύδη για την ύπαρξη δήθεν όπλων μαζικής καταστροφής, με αποτέλεσμα να αγνοηθεί η πραγματική απειλή που προερχόταν από τα κακοτράχαλα βουνά στα σύνορα του Πακιστάν με το Αφγανιστάν, όπου συνεχίζει να κυκλοφορεί ανενόχλητος ο περιβόητος Οσάμα μπιν Λάντεν. Και όταν οι εγκέφαλοι της Ουάσιγκτον το αντελήφθησαν ήταν ήδη πολύ αργά, με αποτέλεσμα οι Ταλιμπάν να βρίσκονται ήδη στα πρόθυρα της πλήρους επικράτησης και οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ να είναι έτοιμες να εγκαταλείψουν το Αφγανιστάν, όπως το έπραξαν και τα σοβιετικά στρατεύματα πριν από 20 περίπου χρόνια. Το μόνο που ίσως πέτυχαν οι Αμερικανοί είναι ότι μια τρομοκρατική ενέργεια του μεγέθους της 11ης Σεπτεμβρίου δεν επαναλήφθηκε στο έδαφός τους, καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες θωρακίστηκαν με μια σειρά εκτάκτων μέτρων ασφαλείας. Δεν συνέβη όμως το ίδιο και για τον υπόλοιπο κόσμο, ο οποίος βρίσκεται πάντα στο έλεος των τρομοκρατικών επιθέσεων, με δεδομένο ότι τα γνωστά προβλήματα που προκαλούν τις ενέργειες αυτές δεν έχουν επιλυθεί. Και αυτό είναι που θα πρέπει να μας ανησυχεί.