... καταθλιπτικό
ζωγραφίζει η Λιζ Ολντερµαν στους «Τάιµς της Νέας Υόρκης» την Ιρλανδία στα
χρόνια της λιτότητας. Πράγµα που µας φέρνει στον νου αυτό το απαύγασµα της
σοφίας του Ζαν-Κλοντ Τρισέ, ο οποίος φρόντισε να αναρτηθεί στην ιστοσελίδα της
Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας: «Η άποψη πως τα µέτρα λιτότητας θα µπορούσαν να
επιφέρουν στασιµότητα στην οικονοµία είναι εσφαλµένη. Οι πολιτικές που εµπνέουν
εµπιστοσύνη δεν θα παρεµποδίσουν αλλά θα ενθαρρύνουν την οικονοµική ανάκαµψη».
Ενας άλλος...
... σοφός,
πραγµατικός αυτός (θα του το αναγνωρίσουµε, µολονότι η κοσµοθεωρία του είναι
διαφορετική από τη δική µας), βλέπει τα πράγµατα αλλιώς. «Ολη αυτή η άγρια
λιτότητα υποτίθεται πως θα ανταµειβόταν», γράφει ο νοµπελίστας οικονοµολόγος
Πολ Κρούγκµαν στην ίδια εφηµερίδα. «Η κοινή πεποίθηση πως θα συνέβαινε αυτό
ήταν τόσο ισχυρή, που συχνά διαβάζουµε άρθρα τα οποία ισχυρίζονται πως πράγµατι
έχει συµβεί, πως δηλαδή η αποφασιστικότητα της Ιρλανδίας εντυπωσίασε και
καθησύχασε τις αγορές. Στην πραγµατικότητα όµως δεν συνέβη κάτι τέτοιο: η
ενάρετη και βασανισµένη Ιρλανδία δεν κέρδισε τίποτα. Φυσικά ξέρω τι πρόκειται
να συµβεί. Θα πουν πως οι Ιρλανδοί δεν κάνουν αρκετά και πως πρέπει να κάνουν
περισσότερα. Είναι σαν να κάνουν σε έναν άρρωστο αφαίµαξη, και µολονότι εκείνος
διαρκώς χειροτερεύει, να θέλουν να τον γιατρέψουν µε ακόµη περισσότερη
αφαίµαξη».
Η Ιρλανδία...
... δεν
ανταµείφθηκε για τις πολιτικές της. Η Ιρλανδία τιµωρήθηκε. Και όπως διαπιστώνει
η Λιζ Ολντερµαν, οι περικοπές των δαπανών τη βύθισαν σε ακόµη µεγαλύτερη ύφεση
απ ό,τι αν η κυβέρνηση είχε
ξοδέψει περισσότερα για να κρατήσουν οι Ιρλανδοί τις δουλειές τους. «Η
οικονοµία βυθίστηκε 7,1% πέρυσι και παραµένει σε ύφεση», γράφει. «Η ανεργία σε
αυτή τη χώρα των 4,5 εκατοµµυρίων ψυχών είναι σήµερα πάνω από 13% και οι
µακροχρόνια άνεργοι (αυτοί δηλαδή που είναι χωρίς δουλειά πάνω από έναν χρόνο)
έχουν διπλασιαστεί». Παρ όλ αυτά, οι Ιρλανδοί προειδοποιούνται τώρα
πως τους περιµένει κι άλλος πόνος. «Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει εύκολος
τρόπος για να περιοριστούν τα ελλείµµατα», λέει ο πρωθυπουργός τους. «Οποιος
πιστεύει το αντίθετο δεν ζει στον πραγµατικό κόσµο». Παρά τις επίπονες
προσπάθειές της, η Ιρλανδία υποβιβάστηκε στην ίδια κατηγορία µε την Πορτογαλία,
την Ιταλία, την Ισπανία και την Ελλάδα. Δανείζεται δύο φορές ακριβότερα απ ό,τι η Γερµανία, επειδή οι αγορές
φοβούνται πως τα µέτρα λιτότητας, που καθυστερούν την ανάπτυξη και δεν
επιτρέπουν τον περιορισµό του δανεισµού της, δεν θα διευκολύνουν, αλλά θα
δυσχεράνουν τη χώρα να ξεπληρώσει τους λογαριασµούς της.
Στον
πραγµατικό...
... κόσµο οι
στατιστικές δεν µεταφράζονται εύκολα σε δουλειές. Οσο πιο ενάρετοι δείχνουν οι
αριθµοί, τόσο καταστρέφουν ζωές. Στη χρυσή δεκαετία της ανάπτυξης, η Ιρλανδία
έβλεπε τους µετανάστες της να επιστρέφουν στην πατρίδα από τις τέσσερις άκρες
της γης. Στα πέτρινα χρόνια της λιτότητας, οι πιο εξειδικευµένοι εργαζόµενοί
της ακολουθούν την αντίθετη διαδροµή. Αφαίµαξη. Και τετανία.