Είναι σταθερή μου πεποίθηση ότι δεν αρκεί η θεωρία, δεν αρκούν οι ιδέες, αλλά χρειάζεται και το πεδίο της εφαρμογής τους. Ο ρόλος της πολιτικής δεν είναι μόνο να έχει οράματα. Πρέπει να λαμβάνει το ρίσκο – και το κόστος – της πράξης.

Άλλωστε, η πολιτική σήμερα, περισσότερο ίσως από κάθε άλλη φορά, έχει ανάγκη την εξειδικευμένη γνώση.

Και όλα αυτά ξεκινούσαν από μια στάση πρώτα απ’όλα ηθική.

Να μην υπάρχει διάσταση ανάμεσα στο «φαίνεσθαι» και στο «είναι». Αυτό, άλλωστε, συνιστούν με τον τρόπο τους και οι ειδικοί της επικοινωνίας, έτσι δεν είναι; Νομίζω ότι ο πολιτικός πρέπει, πριν απ’όλα, να είναι ειλικρινής. Ειλικρινής και ως προς τον εαυτό του και απέναντι στους πολίτες. Και πρέπει, δεύτερον, να είναι προσιτός, έτοιμος να ακούσει προβλήματα, απόψεις και κριτική, ακόμη και όταν διατυπώνονται με τρόπο δυσάρεστο γι’αυτόν. Αυτός είναι, τελικά και ο μόνος δρόμος για να γίνει συμπαθής στους πολίτες, που σήμερα, πλέον, έχουν περισσότερες απαιτήσεις και προσδοκίες υψηλές. Είναι μια δύσκολη σχέση αυτή. Οι πολιτικοί πρέπει να ακούνε δυσάρεστα και να λένε δυσάρεστα. Αλλά αυτή, πιστεύω, ότι είναι η δουλεία τους. Να λένε την αλήθεια και να τη λένε εγκαίρως, να ενημερώνουν τους ανθρώπους για τα προβλήματα που υπάρχουν ή πρόκειται να εμφανιστούν και να τους προετοιμάζουν για να τα αντιμετωπίσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Όχι να εξωραίζουν, να καθησυχάζουν, να κολακεύουν. Ξέρετε, δεν πιστεύω καθόλου στην ανέμελη πολιτική

Προσωπικά, πιστεύω ότι ο πολιτικός αγώνας στην περιφέρεια είναι αυτή την ιστορική στιγμή και σημαντικός και, από ορισμένες απόψεις, δυσκολότερος. Τα επόμενα χρόνια θα αναδείξουν την περιφέρεια ως ένα κεντρικό στοιχείο της ενωμένης Ευρώπης και σ’αυτό κατατείνουν σήμερα όλες οι κοινοτικές πολιτικές. Η νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται, αλλάζει και τα μέτρα σύγκρισης των επιδόσεων του κάθε τόπου. Η Κρήτη δεν θα συγκρίνεται, πλέον, μόνο με τη Θεσσαλία ή τη Θράκη, αλλά και τη νότια Γαλλία ή τη βόρεια Ιταλία. Και αυτό σημαίνει ότι χρειαζόμαστε συγκεκριμένες επιλογές, συγκροτημένες απόψεις, σχέδια.

Η Κρήτη είναι ένας τόπος που μπορεί να παίξει και οικονομικά και πολιτιστικά, έναν πολύ σημαντικό ρόλο με τους νέους ανθρώπους και τον δυναμισμό που έχει, με τα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά κέντρα που διαθέτει, με τα μεγάλα πλεονεκτήματα που μπορεί να αναδείξει ανταγωνιστικά. Με ενδιαφέρει να συμμετάσχω σ’αυτήν την προσπάθεια για την ανάδειξη της σε μια πολύ ζωντανή περιφέρεια, δυναμική και όχι μόνο στο πλαίσιο της χώρας μας, αλλά και στην Ευρώπη και την ευρύτερη περιοχή. Το σημαντικό, επομένως, για το «πολιτικό παιχνίδι» όπως το ονομάσατε, είτε παίζεται στην περιφέρεια είτε στην Αθήνα, είναι αν έχει κανείς επιλογές και απόψεις, αν ασχολείται και πως με τα πραγματικά προβλήματα της εποχής του, αν λέει καθαρά αυτό που πιστεύει χωρίς να αισθάνεται υποχρεωμένος να κολακεύει τους ανθρώπους, αν μπορεί να ακούει την γνώμη τους, να οργανώνει τον διάλογο μαζί τους και τις προσπάθειες τους για το κοινό καλό. Αν, πάλι, υπονοείτε, τα ρουσφέτια και τις προσωπικές εξυπερετήσεις, είμαι βαθύτατα πεπεισμένος ότι οι πολίτες δεν περιμένουν αυτά από εμάς. Τις ευκαιρίες που δικαιούνται περιμένουν, για να ανταγωνισθούν με ίσους όρους σε μια ανοικτή κοινωνία. Και αυτό είναι καθήκον των πολιτικών: Να ανοίγουν τους δρόμους για όλους και όχι για ορισμένους, μεμονωμένα και χαριστικά. Αυτό, τουλάχιστον, εγώ πιστεύω και αυτό προσπαθώ να κάνω, έστω και αν ορισμένες φορές είναι δυσάρεστο για κάποιους.
Χωρίς να παραγνωρίζω τα προβλήματα που υπάρχουν, θα υπενθυμίσω ότι η Κρήτη έχει ως περιφέρεια κατά κεφαλήν ακαθάριστο προιόν υψηλότερο από τον εθνικό μέσο όρο, από το μέσο ΑΕΠ της χώρας. Και έχει επίσης – κάτι ιδιαίτερα σημαντικό στην εποχή μας – ένα ποσοστό ανεργίας πολύ χαμηλότερο από το μέσο εθνικό.

Τα «προνόμια», που λέτε, τα διαθέτει ήδη η Κρήτη, από τη φύση και τη γεωπολιτική της θέση, από την Ιστορία της και από τον μόχθο των ανθρώπων της. Και βεβαίως, από την αναπτυξιακή πολιτική που ακολουθούμε και η οποία έχει μια ισχυρή περιφερειακή διάσταση. Πάρτε, για παράδειγμα, τους πόρους του τρίτου Κοινοτικού Πλαίσιου Στήριξης. Έχουν κατανεμηθεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να ενισχύεται περισσότερο η περιφέρεια και λιγότερο το «κέντρο». Ένας πολίτης στην περιφέρεια θα επωφεληθεί από πόρους πέντε και έξι περισσότερους απ’ότι ένας πολίτης στην Αττική. Η Κρήτη πρέπει η ίδια να αξιοποιήσει καλύτερα, με σχέδιο και προοπτική, τις δυνατότητες που έχει και τις ευκαιρίες που τις προσφέρονται από την εποχή μας.

Τον θέλουμε αυτού του είδους τον τουρισμό; Μας προσφέρει πλέον κάτι, ακόμη και με τη στενότερη οικονομική έννοια; Και μήπως, από τα ακραία κρούσματα που μας απασχόλησαν το τελευταίο καλοκαίρι, θα πρέπει να βγάλουμε γενικότερα συμπεράσματα για το μοντέλο που σε γενικές γραμμές ακολουθήσαμε και για το δρόμο που πρέπει σήμερα να επιλέξουμε; Το ξέρετε καλά ότι η αγορά του τουρισμού διεθνώς είναι, πλέον, εξαιρετικά ανταγωνιστική και για να διατηρήσουμε τις θέσεις μας σ’αυτήν – πολύ περισσότερο, για να τις βελτιώσουμε – πρέπει να αλλάξουμε πολλά στον τρόπο που την αντιμετωπίζουμε. Πρέπει να απεξαρτηθούμε από το μαζικό τουρισμό, που είναι ο λιγότερο προσοδοφόρος και περισσότερο ευαίσθητος σε περιόδους αβεβαιότητας, να εξασφαλίσουμε την παροχή υπηρεσιών υψηλού ποιοτικού επιπέδου, να επιμηκύνουμε την τουριστική περίοδο και να εμπλουτίσουμε το τουριστικό προιόν μας με διακριτά στοιχεία από το περιβάλλον, την παράδοση και τον πολιτισμό. Ένα μόνο, παράδειγμα: Ο θρησκευτικός πολιτισμός της Κρήτης, με μοναδικά χαρακτηριστικά σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα, δεν έχει επαρκώς αναδειχθεί, ούτε και ενσωματωθεί στο τουριστικό μας προιόν. Ας σκεφτούμε, λοιπόν, όλοι μας τι πρέπει και τι μπορούμε να κάνουμε γι’αυτό.

Η Κρήτη διαθέτει ένα πολύ σημαντικό πρωτογενή τομέα, ο οποίος τα επόμενα χρόνια είναι βέβαιο ότι θα περιοριστεί. Η μείωση, όμως, του αγροτικού πληθυσμού δεν σημαίνει αναγκαστικά και παρακμή της γεωργίας – το αντίθετο, θα έλεγα. Η περιφέρεια μας έχει προιόντα παραδοσιακά, που μπορούν να κατακτήσουν θέσεις στις ξένες αγορές αν επενδύσουμε στην ποιότητα και την τυποποίηση, στις ονομασίες προέλευσης, στην ανάπτυξη δικτύων εμπορίας, στην προώθηση και την προβολή τους

Στο τομέα της ναυτιλίας και των μεταφορών, η Κρήτη δημιούργησε ένα από τα πιο επιτυχημένα παραδείγματα επιχειρηματικής δραστηριότητας στην σύγχρονη Ελλάδα. Οι ναυτιλιακές εταιρείες της πρέπει να ενισχυθούν, με τον τρόπο βεβαίως που θα επιλέξουν οι ίδιες, χωρίς όμως στις αποφάσεις τους να υπεισέρχονται τοπικιστικά κριτήρια. Ας το πάρουμε απόφαση.

Τέλος, η Κρήτη, πολύ περισσότερο απ’ό,τι συμβαίνει σρ άλλες περιφέρειες της χώρας, διαθέτει συγκεντρωμένα ακαδημαικά, ερευνητικά και τεχνολογικά ιδρύματα, από τα καλύτερα που έχουμε στην Ελλάδα και με έργο που αναγνωρίζεται διεθνώς. Πρόκειται για μια σημαντική υποδομή, που πρέπει να αξιοποιηθεί για την προώθηση της καινοτομίας στην ίδια την οικονομία του νησιού, για την προσέλκυση εθνικών και ξένων επενδύσεων, για την ανάδειξη της νήσου σε ένα περιφερειακό κέντρο εκπαιδευτικών, ερευνητικών και τεχνολογιών εφαρμογών και υπηρεσιών, που θα διασυνδέσει την Ευρωπαική Ένωση με την ανατολική Μεσόγειο. Αν μπορούμε να μιλήσουμε για ένα αναπτυξιακό όραμα για την Κρήτη, αυτό ακριβώς θα ήταν: Να γίνει ένας κόμβος παραγωγικών, εμπορικών, μεταφορικών, μορφωτικών και ερευνητικών δραστηριοτήτων, ένα κέντρο ανάπτυξης, συνεργασίας και πολιτισμού για όλη την περιοχή.

Αν με τρόμαζε, δεν θα αναλάμβανα τις ευθύνες αυτού του ρόλου, που είναι συνυφασμένος με αυτό ακριβώς που λέτε: Να παίρνω αποφάσεις που επηρεάζουν τη ζωή των ανθρώπων. Η έγνοια μου είναι να είναι καλές αποφάσεις, δηλαδή αποφάσεις σωστές, ακόμη και όταν είναι δύσκολες. Αποφάσεις που να επηρεάζουν θετικά και το σήμερα, αλλά και το αύριο των ανθρώπων.