Παρά το αναμφισβήτητο γεγονός, ότι αν η φύση ή ο Θεός ήθελαν να εκχωρήσουν την γέννηση των ανθρώπων στους άνδρες, θα το είχαν κάνει. Όμως από το κεφάλι του Δία, γεννιέται η Αθηνά κι απ’τον μηρό του, ο Μηροτραφής Θεός Διόνυσος.
Στις κάποιες εξαιρέσεις στην έμβια φύση, η απόφαση υπήρξε διαφορετική, γιατί την γυναικεία φύση, την θηλυκή, την εμπιστεύτηκαν και ο Θεός ή η Φύση, για την συνέχιση της έλογης ζωής, της ανθρώπινης.
Αυτή η ιδιότητα συνδυασμένη με την γυναικεία αντοχή, είναι τα διακριτικά, συστατικά στοιχεία της θηλυκής υπόστασης.
Κι απ’ αυτήν την στιγμή ο άνθρωπος θεώρησε ότι έγινε κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού, ή σκέφτηκε τον Θεό κατ’ εικόνα και ομοίωση δική του (τουλάχιστον στην μεγάλη αρχαία ελληνική σκέψη).

Έτσι εστίασε στη γυναίκα, Μεγάλη Θεά και Παραγωγός Δύναμη, η οποία δεσπόζει έκτοτε ακόμη και σε ανδροκρατικές υστερότερες κοινωνίες.
Θηλυκή Γη, θηλυκή Σελήνη, θηλυκή Κρήτη και Μεγάλη της Θεά, Στεατοπυγική στην νεολιθική πραγματικότητα και κοινωνία, Γυμνή και Ενάστρια ή Ντυμένη με ενδύματα και σύμβολα της δύναμης και της σοφίας της, στην Μινωική Κρήτη, Ειρηνική και Δημιουργική, η Θεά, η Γυναίκα – Βασίλισσα, η κυρία της Αριστοκρατίας, η απλή Μινωϊτισα, η κυρά των Αμπελιών, διατηρεί δικό της αίσθημα ήχων και χρωμάτων, προχωρεί στο διάβα της ιστορίας της Κρήτης, αλλάζοντας κάθε φορά Ιστορικό πρόσωπο.

Συγχωνεύει την Μινωική υπόσταση της, με τους επήλυδες Αχαιούς – Έλληνες και ξαναγεννημένη Δωρική γυναίκα στην αυγή του Ελληνικού πολιτισμού, προχωρεί στην πρωτοαρχαϊκή Ακμή, ως Ελευθερναία ή ως Δαιδαλική κυρία της Ωξέρ, που ήρθε από το Λούβρο να επισκεφθεί την οικογένειά της στην Κρήτη.
Και κατόπιν στην ελληνιστική περίοδο, Κρητικιά ή Ρωμαία και πρωτοβυζαντινή Δέσποινα, γυναίκα του Ερωτόκριτου και της Κρητικής Αναγέννησης, Αγωνίστρια της Τουρκοκρατίας ως Χαρ. Δασκαλάκη και στην γερμανική κατοχή, ως Βαγγέλα Πολιουδάκη. Avant guard ως Καλλιρόη Παρέν - Σιγανού, που αναγεννιέται μέσα από την παράδοση και την δύναμη της Νήσου μας, δίνοντας με την εικόνα της, την περισσότερη γαλήνη και ασφάλεια, απ’ ότι ο χάρτης για τα ανθρώπινα δικαιώματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Στις μέρες μας είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποτιμηθεί η Γυναίκα της Κρήτης, ως η γυναίκα στον Κόσμο, δηλαδη, ή να προβληθεί στο ύψος της εθνικής, κοινωνικής και πολιτικής της κορυφής.

Η χώρα μας έχει Σύνταγμα που κατοχυρώνει ίσα πολιτικά δικαιώματα όλων και ισότητα απέναντι στον νόμο, υπάρχουν θεσμοί που οριοθετούν την άσκηση των ατομικών δικαιωμάτων και η δημοκρατία λειτουργεί. Η κοινωνία των ανθρώπων δεν είναι απλώς σύνολο λογικών ατόμων, είναι σχέσεις δυναμικής που ξεκινούν από την ανιδιοτέλεια εως τον εγωκεντρισμό, από τον έρωτα και την αγάπη της αυταπάρνησης έως την βία, την εκμετάλλευση και την δίψα για εξουσία. Παρά ταύτα η πλαστή βία και η επιβολή πόνου διατίθεται καθημερινά σε μεγάλες δόσεις.
Όμως χρειάζονται και άλλες προυποθέσεις για να μην αλλοιωθούν οι θεσμοί, οι συμβάσεις σε σχήματα κενά περιεχομένου και σε επιχρίσματα δημοκρατίας, ισονομίας, ισότητας και ελευθερίας.
Οι νεοτερικές κοινωνίες γιορτάζουν την ημέρα της γυναίκας, του άνδρα, του παιδιού, όπως παλαιότερα γιόρταζαν την ημέρα του κρασιού, της σταφίδας κλπ. Δεν με ενοχλούν οι γιορτές, εαν έχω κάτι να εορτάσω, με τη γνώση ότι η ζωή δεν είναι μόνο γένους θηλυκού, αλλά αρσενικού και ενίοτε ουδέτερου.

Γι’αυτό σήμερα πρέπει να μιλήσωμε για τις γυναίκες που δεν γιορτάζουν και αγωνίζονται να αντιμετωπίσουν την επαγγελματική τους ζωή, την ενδοοικογενειακή βια πολύ συχνά, το μεροκάματο, την ανεργία στις γυναίκες, τις μετανάστριες, τις πολύτεκνες, τις γυναίκες του τρίτου κόσμου, τις αμόρφωτες, τις γυναίκες σε δυσχέρεια!
Η επίκληση αυτών των γυναικών ας μην γίνει ξανά soiree de gala, για την προώθηση προσωπικών επιδιώξεων και public relations. Ας οδηγήσει σε στοχευμένες πολιτικές, σε πολιτικές στήριξης, επιμόρφωσης, απασχόλησης, ενσωμάτωσης.

Δεδομένου ότι η θεσμική ισότητα έχει κατοχυρωθεί στην Ελλάδα, εκείνο που μένει να κατοχυρωθεί, λέω με ανεπιτήδευτη ταπεινοφροσύνη και στρατευμένη στην συνείδηση μου, είναι η αφοσίωσης μας στις αξίες για μια δίκαιη κοινωνία, ηθική Ελλάδα, δυνατή Ελλάδα.
«Δυστυχώς και η γη με δικά μας έξοδα γυρίζει», λέει ο ποιητής και συνεχίζει με την οδηγία, «δίνε δωρεάν τον χρόνο σου, αν θέλεις να σου μείνει λίγη αξιοπρέπεια».