Με το βιβλίο της «5 σεντ για να σώσουμε την Ελλάδα» η γερμανίδα ιστορικός-συγγραφέας Λεονόρα Ζέελινγκ προτείνει να φορολογείται κάθε Ευρωπαίος που χρησιμοποιεί ελληνικές λέξεις

Δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε που πολιτιστικός συντάκτης της έγκριτης εφημερίδας του Μονάχου «S ddeutsche Ζeitung» συνιστούσε στην ελληνική κυβέρνηση να μιμηθεί τον αρχαίο εκείνο σατράπη της Λυκίας που για φοροεισπρακτικούς λόγους είχε απειλήσει τους υπηκόους του ότι θα τους κουρέψει με την ψιλή, επειδή δήθεν ο μεγάλος βασιλέας χρειαζόταν περούκες. Για να σώσουν τα ωραία τους μαλλιά οι Λύκιοι κατέβαλαν έκτακτη εισφορά. Να μια απειλή που θα μπορούσε να εκμεταλλευθεί και η ελληνική Εφορία, πρότεινε ο γερμανός δημοσιογράφος, για να γεμίσει τον άδειο δημόσιο κορβανά. Ο λόγιος δημοσιογράφος δεν διανοούνταν βέβαια ότι για να γεμίσουν τα ελληνικά ταμεία θα μπορούσε να φορολογηθεί και η δική του αρχαιογνωσία! Αυτό τουλάχιστον προτείνει σε ένα ένθερμο βιβλιαράκι της με τίτλο «5 σεντ για να σώσουμε την Ελλάδα» η γερμανίδα ιστορικός και συγγραφέας Λεονόρα Ζέελινγκ. Κυκλοφόρησε αυτές τις ημέρες από τον μικρό οίκο της Στουτγάρδης Αρύκανδα, που κατά σύμπτωση φέρει το όνομα μιας από τις περίφημες πόλεις της αρχαίας Λυκίας.

Η Ζέελινγκ, που έχει διδάξει ιστορία των μαθηματικών και της φυσικής σε γαλλικά και σε γερμανικά πανεπιστήμια, απευθύνει ένα λόγο «προς τους πολίτες της Ελλάδας» και προτείνει να επιβληθεί φόρος 5 σεντ σε κάθε Ευρωπαίο για κάθε ελληνική λέξη που χρησιμοποιεί, ένας φόρος τιμής για τον ελληνικό πολιτισμό και την επιστήμη, που χωρίς αυτά θα ήταν αδιανόητη η σημερινή δυτική κουλτούρα. Μόλις ο Γερμανός πει Ιde, μόλις ο Γάλλος προφέρει idee, μόλις ο Αγγλος ξεστομίσει idea, να κατακυρώνονται αμέσως 5 σεντ στο Ελληνικό Δημόσιο. Το ίδιο για τις λέξεις ψυχή και ψυχολογία, δημοκρατία και πολιτική, Ευρώπη και ευρώ και πάει λέγοντας. Με πάθος και άγρια χαρά η Ζέελινγκ ως μαθηματικός υπολογίζει τα εκατομμύρια και δισεκατομμύρια που θα έμπαιναν στον ελληνικό μπεζαχτά. «Διάλεξα τη μορφή του λόγου προς τους Ελληνες» , μας είπε η συγγραφέας, «επειδή με εξόργισε ο κακός και άδικοςτρόποςμε τον οποίο μεταχειρίζονταιτελευταία την Ελλάδα στη Γερμανία. Πήρα λοιπόν την απόφασηνα συντάξω ένα είδος συγγνώμηςεν ονόματι των Γερμανών, αν μου επιτρέπεται να μιλώ εν ονόματιόλων. Αλλά πιστεύω ότι οι περισσότεροιθα συμφωνούσαν πως ήταν λάθος να μη δείξουμε αλληλεγγύηστην Ελλάδα».

Ο «λόγος» της Ζέελινγκ, αφού γεμίσει πρώτα τα ταμεία στην Αθήνα, μετατρέπεται στο δεύτερο μέρος σε «φιλιππικό» κατά των συμπατριωτών της, κυρίως των δημοσιογράφων και πολιτικών εκείνων που αντιμετώπισαν το ελληνικό δημοσιονομικό πρόβλημα με «μικρόνοια». Στον λαϊκό Τύπο της Γερμανίας πρόβαλε ξαφνικά μια Ελλάδα της διαφθοράς, μια Ελλάδα των λωτοφάγων. Η Ζέελινγκ με ρητορικό πάθος χαρακτηρίζει την αφελώς απροκάλυπτη διαφθορά στην Ελλάδα «δημοκρατική» και την αντιδιαστέλλει προς τη διαδεδομένη διαφθορά «των μεγαλόσχημων που δεν έχουν καν ανάγκη χρημάτων», μια διαφθορά που διαποτίζει τη γερμανική πολιτική και οικονομία. Οσο για την Ελλάδα των τεμπελχανάδων που γλεντούν, η Ζέελινγκ βάζει κάτω τα στοιχεία και αποδεικνύει ότι σε πάρα πολλές περιπτώσεις οι αποδοχές ενός έλληνα δημόσιου υπαλλήλου είναι χαμηλότερες από το κοινωνικό επίδομα που παίρνει στη Γερμανία ένας άνεργος. Και σαν επιπρόσθετο μέτρο οικονομικής εξυγίανσης προτείνει να περικοπούν άμεσα και κατά το ήμισυ οι ελληνικές αγορές όπλων από τη Γερμανία.

Η Ζέελινγκ ήξερε την Ελλάδα μόνο από την ιστορία της επιστήμης, ώσπου πριν από μία δεκαετία επισκέφθηκε για πρώτη φορά την Κρήτη. «Ενιωσα τότε ότι οι ιστορικές μου γνώσεις», μας είπε, «ήταν ξαφνικά ζωντανές. Μπορεί οι ίδιοι οι Ελληνεςσήμερα να μην το συνειδητοποιούν,στοντρόπο τους όμως αναγνωρίζεικανείς στοιχεία της αναλυτικήςσκέψης των αρχαίων στην αντιμετώπιση των προβλημάτων. Διακρίνει κανείς την αγάπη για τον στοχασμό,την έφεση επίσης στην προβολή αντιρρήσεων,στη ρίζα της οποίας βρίσκεται η διαλεκτική του Πλάτωνα». Πολλά και ποικίλα γράφονται αυτόν τον καιρό στη Γερμανία για την Ελλάδα, άγαρμπες γενικεύσεις και σοβαρές αναλύσεις, ειρωνικά σχόλια και βαθυστόχαστα άρθρα, εκφράσεις ίσως και ενός απογοητευμένου ρομαντικού φιλελληνισμού. Αλλά η συνηγορία της Ζέελινγκ βρίσκεται στον αντίποδα, είναι η κατάφαση του ελληνικού χθες και του ελληνικού σήμερα. Μια μορφωμένη Γερμανίδα εξανίσταται επειδή της προσέβαλαν την Ελλάδα!