Ποια συνταγματικά...
... δικαιώματα πρέπει να έχουν οι επιχειρήσεις; Όταν αυτό το ερώτημα τέθηκε για πρώτη φορά στην Αμερική, οι ιδρυτές της χώρας, που έγραψαν το Σύνταγμά της, αποφάσισαν ότι αυτά τα δικαιώματα πρέπει να είναι λιγότερα από τα δικαιώματα του λαού. Και από το 1907, το Κογκρέσο είχε απαγορεύσει στις επιχειρήσεις να χρηματοδοτούν τις προεκλογικές εκστρατείες πολιτικών. Προχθές, το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ τα ανέτρεψε όλα: αποφάνθηκε πως οι επιχειρήσεις δεν διαφέρουν πολύ από τους ανθρώπους.

Το αμερικανικό...
... δικαστήριο εξομοίωσε τις επιχειρήσεις με τα φυσικά πρόσωπα. Και έτσι τους έδωσε το δικαίωμα να χρηματοδοτούν τους πολιτικούς, όπως ακριβώς τους χρηματοδοτούν οι πολιτικοί τους φίλοι. Άραγε ποιο θα είναι το επόμενο βήμα; αναρωτιέται ο δημοσιογράφος Γκρεγκ Πάλαστ. Θα δούμε κάποτε την Wal-Μart ή την Coca-Cola να διεκδικούν ακόμη και την προεδρία της χώρας; «Δεν θα έχουμε πια γερουσιαστές από το Κάνσας ή το Όρεγκον», λέει ο Δημοκρατικός βουλευτής από τη Φλόριντα Άλαν Γκρέισον. «Θα έχουμε γερουσιαστές από τις εταιρείες Cheekies και Εxxon. Ίσως μάλιστα μας υποχρεώσουν να φοράμε στα ρούχα μας και τα διαφημιστικά τους». Η δικαστική απόφαση αναμένεται να ενισχύσει την επιρροή των οργανωμένων συμφερόντων στους πολιτικούς και στα πολιτικά κόμματα. «Ο ρόλος των πολιτικών κομμάτων θα συρρικνωθεί», λέει ο Ρεπουμπλικάνος Μπέντζαμιν Γκίνσμπεργκ. «Εξωκοινοβουλευτικές ομάδες θα αναλάβουν πολλές από τις λειτουργίες που μέχρι σήμερα ήταν καθαρά κομματικές, όπως την πολιτική διαφήμιση και τη συλλογή ψήφων».

Η απόφαση...
... του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ ανατρέπει νομικά προηγούμενα τουλάχιστον 100 ετών. Ενισχύει τη μέγγενη του μεγάλου κεφαλαίου στην πολιτική ζωή και επικυρώνει την αγοραπωλησία πολιτικών και αξιωμάτων με το βασικό της σκεπτικό, ότι δηλαδή οι επιχειρήσεις έχουν τα ίδια δικαιώματα ελευθερίας λόγου και πολιτικής έκφρασης όπως και τα άτομα. «Και δείχνει», λέει ο δημοσιογράφος Τομ Ιλέι, «πως οι εργαζόμενοι, η μεγάλη πλειονότητα του λαού, δεν μπορούν πια να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους στο πλαίσιο του υπάρχοντος συστήματος». Το Ανώτατο Δικαστήριο, το Κογκρέσο, η προεδρία και τα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα των ΗΠΑ είναι πια ολοφάνερο πως ελέγχονται από την οικονομική ολιγαρχία του τόπου. Αν οι επιχειρήσεις ήταν πράγματι άνθρωποι, λέει ο Σκοτ Κλίνγκερ του Ινστιτούτου Μελετών Πολιτικής, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Θα ήταν υπόλογες στην κοινωνία όποτε θα παρέβαιναν τους νόμους της και θα τιμωρούνταν γι΄ αυτό, όπως ακριβώς τιμωρούνται και οι άνθρωποι. Αν μια επιχείρηση παράγει προϊόντα που ξέρει πως είναι θανατηφόρα, δεν είναι ένοχη φόνου; Αν μια επιχείρηση παραπλανά τους επενδυτές με χαλκευμένα οικονομικά στοιχεία που κοστίζουν στους ανθρώπους τα σπίτια τους ή τις οικονομίες τους, δεν είναι ένοχη εγκληματικής απάτης;

Οι δικαστές,...
... όμως, που θα τα βάλουν με τις μεγάλες επιχειρήσεις φαίνεται πως δεν έχουν ακόμη γεννηθεί. Το αμερικανικό δικαστήριο τούς αποδίδει τα δικαιώματα των απλών ανθρώπων, αλλά χωρίς καμιά από τις υποχρεώσεις τους.

Ρ.Βρανάς