Στο τραπέζι μας... ... τρώμε ταυτόχρονα τον Τζέκιλ και τον Χάιντ. Γιατί η τροφή μας έγινε
διπρόσωπη; Επειδή δεν παράγεται για να φαγωθεί, αλλά για να πουληθεί.
Ο Κάρλο Πετρίνι... ... ίδρυσε πριν από είκοσι χρόνια το κίνημα του «αργού φαγητού» σε αντιδιαστολή
με το γρήγορο φαγητό (φαστ φουντ). Τώρα δημοσιεύει το βιβλίο του «Μητέρα Γη»,
στο οποίο εξηγεί γιατί χρειάστηκε να καταφύγει στον παραλληλισμό του
καθημερινού φαγητού μας με τον παράδοξο ήρωα του κλασικού μυθιστορήματος του
Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον. «Τα τρόφιμα παράγονται κυρίως για να πουλιούνται και
όχι για να τρώγονται», λέει ο συγγραφέας στην εφημερίδα «Στάμπα». «Η σχέση μας
με αυτό που τρώμε έχει σχεδόν αποκλειστικά περιοριστεί σε μια σειρά από εμπορικές
συναλλαγές. Και ευθύνεται γι΄ αυτό ένα σύστημα το οποίο αφαιρεί κάθε αξία από
την τροφή μας και κάθε νόημα από την καθημερινή μας ζωή. Είναι ένα σύστημα που
έχει διαστρέψει τη σημασία του ρήματος “τρώγω”, μετασχηματίζοντάς το από
ενεργητικό σε παθητικό (“τρώγομαι”). Η τροφή μας έχει γίνει κι αυτή διπρόσωπη,
όπως ο δόκτωρ Τζέκιλ και ο κύριος Χάιντ. Επειδή δεν παράγεται για τις ανάγκες
των ανθρώπων, αλλά για τις ανάγκες των αγορών».
Ο μόνος... ... τρόπος για να πάψει να πεινάει ο πλανήτης είναι να προχωρήσουμε από την
απλή γεωργία στη γεωργική βιομηχανία, έλεγε κάποτε ο υπουργός Γεωργίας του
Αϊζενχάουερ. Αυτό δοκιμάστηκε με την «πράσινη επανάσταση» στα 1950. Και
απέτυχε. Στα 1970, η δεύτερη επανάσταση έγινε με τα μεταλλαγμένα. Ούτε με αυτήν
έπαψε να πεινάει η Αφρική. Η εντατικοποίηση της γεωργίας συνετέλεσε στην
απώλεια της γενετικής ποικιλομορφίας. «Σήμερα, στο 80% των εκτάσεων όπου
καλλιεργείται σίτος στις αναπτυσσόμενες χώρες και στο 75% όλων των ορυζώνων της
Ασίας φυτεύονται οι ίδιες σύγχρονες ποικιλίες», ανέφερε πριν από μερικά χρόνια
παγκόσμια έκθεση για τα οικοσυστήματα. Η γενετική ποικιλομορφία των καλλιεργού-
μενων ειδών έχει περιοριστεί σε όλον τον κόσμο, διαπίστωνε η έκθεση. Επειδή η
γενετική ομοιομορφία εξυπηρετεί τις βιομηχανίες τροφίμων, ο περιορισμός των
διαφορετικών ειδών τροφίμων, και συνεπώς και των διαφορετικών προτιμήσεων των
καταναλωτών, διευκολύνει τη μαζική παραγωγή τους και την προώθησή τους στα
ράφια των σούπερ μάρκετ. Η διατήρηση της ποικιλομορφίας των τροφίμων αυτό είναι
ο απώτερος στόχος της «Μητέρας Γης» του Κάρλο Πετρίνι. Και γι΄ αυτό μας καλεί
να διασώσουμε πάση θυσία τις τοπικές ποικιλίες και τις παραδοσιακές διατροφικές
συνήθειες, όπως ακριβώς κάνουν σήμερα οι γυναίκες της Μαυριτανίας, οι μάγειροι
του Κονγκό και ο δήμος της Βάδης- Βυρτεμβέργης στη Γερμανία. Αλλιώς...
Αλλιώς.., ... αργά ή γρήγορα, θα έρθει εκείνη η αποφράδα ημέρα που θα θυμόμαστε τι
τρώγαμε κάποτε μόνο όταν θα το κοιτάζουμε στα σπάνια εκθέματα του τσιμεντένιου
καταφυγίου που κτίζεται στο νορβηγικό νησί Σπιτσβέργη, σαν ένα μαυσωλείο που θα
κλείσει μέσα του τα φυτά του κόσμου τα οποία σε λίγο θα εξαφανιστούν από το
πρόσωπο της Γης
