«Τι σημαίνει να είσαι Γάλλος;». Αυτό το ερώτημα έθεσε σε δημόσια διαβούλευση ο υπουργός Μετανάστευσης και Εθνικής Ταυτότητας Ερίκ Μπεσόν. Οι Γάλλοι διχάστηκαν και παλιοί πολιτικοί αντίπαλοι συμμάχησαν. Αλλά κάποιοι αναρωτιούνται ποιες είναι οι πραγματικές προθέσεις του Νικολά Σαρκοζί.

Το θέμα θα απασχολεί τη γαλλική κοινωνία τουλάχιστον για τους επόμενους τρεις μήνες. Όλο αυτό το διάστημα οι Γάλλοι καλούνται να απαντήσουν στην ειδική ιστοσελίδα www.debatidentitenational.fr που δημιουργήθηκε από τη γαλλική κυβέρνηση στο ερώτημα «τι σημαίνει να είσαι Γάλλος». Σύμφωνα με το υπουργείο Εσωτερικών, μέχρι σήμερα έχουν απαντήσει 14.000

Γάλλοι, άλλοι σοβαρά, κάποιοι με χιούμορ. «Το να είσαι Γάλλος σημαίνει να συνειδητοποιείς γιατί επέλεξες να μείνεις εδώ, να ριζώσεις, να σέβεσαι τη χώρα ακόμα και όταν δεν είναι Παράδεισος», γράφει ένας Γάλλος αλγερινής καταγωγής. «Το να είσαι Γάλλος σημαίνει να δοξάζεις τον άνθρωπο, να αγαπάς τη διαφορά, να επαινείς την ανοχή, να απορρίπτεις τις δικτατορίες και τη διαφθορά- και να μη συμμετέχεις σε συζητήσεις όπως αυτή!», γράφει κάποιος άλλος. «Η Γαλλία είναι μια χώρα με χριστιανικές ρίζες, ας το παραδεχθούμε κι ας είμαστε υπερήφανοι γι΄ αυτό», σημειώνει ένας τρίτος. «Το να είσαι Γάλλος δεν σημαίνει ότι είσαι υπερήφανος που είσαι Γάλλος. Ούτε ότι ντρέπεσαι γι΄ αυτό. Γιατί να βάζουμε παντού την υπερηφάνεια; Δεν το κάνουν αρκετά οι αθλητικογράφοι;», αναρωτιέται ένας άλλος.Η ανησυχία για την απώλεια της εθνικής ταυτότητας εναλλάσσεται με το πνεύμα του κοσμοπολιτισμού. Πολλοί υπενθυμίζουν ότι η Μασσαλιώτιδα, ο γαλλικός εθνικός ύμνος, γιουχαΐστηκε πριν από έναν χρόνο από κατοίκους των υποβαθμισμένων προαστίων στο Σταντ Ντε Φρανς, όταν η εθνική ομάδα της Γαλλίας υποδέχθηκε την εθνική ομάδα της Τυνησίας. Η αμφισβήτηση
Υπάρχουν και οι δημόσιες φωνές, ωστόσο, που αμφισβητούν το ερώτημα και τις προθέσεις που κρύβονται πίσω από αυτό. «Είναι νόμιμο να υπάρχει ενδιαφέρον για το τι σημαίνει να είσαι Γάλλος», επισημαίνει στην εφημερίδα «Liberation» ο ιστορικός Πιερ Λαμπορί. «Το πρόβλημα όμως αρχίζει όταν δίνεις την ιδέα ότι οι μετανάστες αποτελούν πρόβλημα για την ταυτότητά μας», επισημαίνει. Ο Γάλλος ιστορικός είναι από αυτούς που δεν ξεχνούν ότι η Γαλλία είναι μια χώρα όπου το 11% του πληθυσμού της είναι μετανάστες. Ο πολιτικός αναλυτής Κριστόφ Μπολτάνσκι, από την πλευρά του, δεν έχει καμία αμφιβολία ότι πίσω από την πρωτοβουλία της κυβέρνησης κρύβεται ένας ψυχρός πολιτικός υπολογισμός του Νικολά Σαρκοζί. Η δημοτικότητα του Γάλλου προέδρου έχει πέσει κατά 6 ποσοστιαίες μονάδες τον τελευταίο μήνα, ενώ τον προσεχή Μάρτιο θα βρεθεί αντιμέτωπος με ένα σοβαρό εκλογικό τεστ στις περιφερειακές εκλογές. «Ο στόχος του Σαρκοζί είναι να καθησυχάσει το εκλογικό σώμα που ψηφίζει δεξιά και άκρα δεξιά», επισημαίνει ο Μπολτάνσκι.

Σημαίες στα μπαλκόνια
Η κυβέρνηση απορρίπτει τον ισχυρισμό ότι το ερώτημα θα μπορούσε να υποδαυλίσει τα εθνικιστικά αισθήματα των Γάλλων και δηλώνει ότι αρνείται να χαρίσει τα «εθνικά σύμβολα» στον ακροδεξιό Λε Πεν και το Εθνικό Μέτωπο. Παραδόξως, με την κυβέρνηση συμφωνεί η Σεγκολέν Ρουαγιάλ, υποψήφια του Σοσιαλιστικού Κόμματος στις προεδρικές εκλογές του 2007. Ή μάλλον όχι και τόσο παραδόξως: στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας της είχε ζητήσει από τους ψηφοφόρους να βγάλουν τις σημαίες στα μπαλκόνια τους.

[ ΓΝΩΜΗ ] Μασσαλιώτιδα
Της Αgnes Ρoirier

Το να είσαι Γάλλος σημαίνει να είσαι μελοδραματικός, να αμφιβάλεις για όλα τα πράγματα, να πιστεύεις ότι η αλήθεια είναι μια πολυεπίπεδη έννοια, να θεωρείς ότι το κυνήγι της ευχαρίστησης είναι αποδεκτό και έχει νόημα. Είμαι Γαλλίδα γιατί: αισθάνομαι ατελείωτη ευχαρίστηση όταν τρώω τάρτα με κρέμα το πρωί σε ένα καφέ του Παρισιού. Είμαι καχύποπτη με οποιονδήποτε δεν του αρέσουν τα κρασιά. Είμαι απολύτως βέβαιη ότι οι ιδέες και όχι η οικονομία καθοδηγούν τον κόσμο. Κάθε φορά που ψηφίζω, είμαι πεπεισμένη ότι θα αλλάξουν τα πάντα. Λατρεύω τη δημοκρατία ακριβώς όσο τον τραγουδοποιό Σαρλ Τρενέ. Θεωρώ κωμική ιδιοφυΐα τον Τζέρι Λιούις. Και μη μου θυμίσει κανείς τη Μασσαλιώτιδα, γιατί θα ξεσπάσω σε κλάματα.

Η Ανιές Πουαριέ είναι γνωστή Γαλλίδα συγγραφέας

[ ΓΝΩΜΗ ] Ζήτημα ισότητας
Του Fabrice Rousselot

Η Γαλλία δυσκολεύεται να αντιληφθεί ότι έχει γίνει χώρα διαφόρων χρωμάτων και θρησκειών, πως δεν έχουμε όλοι γιαγιάδες από τη Βρετάνη και ότι δεν τρώμε όλοι κρέπες.

Φυσικά ένας νεαρός Γάλλος του οποίου οι γονείς ή οι παππούδες κατάγονται από το Μαρόκο ή την Αλγερία έχει διαφορετική άποψη για το τι σημαίνει να είσαι Γάλλος. Αυτό πρέπει να αναγνωρισθεί και να συζητηθεί ήρεμα και λογικά. Εάν ζεις σε ένα υποβαθμισμένο προάστιο έχεις διαφορετική αντίληψη για το τι σημαίνει εθνική ταυτότητα από κάποιον που δεν ζει σε αυτές τις συνθήκες. Τα θέματα αυτά τίθενται εδώ και 15 χρόνια, αλλά καμία κυβέρνηση δεν έκανε τίποτε. Πρέπει όμως να γίνει κάτι. Στο κάτω κάτω, η ισότητα αποτελεί μέρος του εθνικού μας συνθήματος.

Ο Φαμπρίς Ρουσελό είναι δημοσιογράφοςτης εφημερίδας «Liberation».

Περικλής Δημητρολόπουλος