Το ντοκιμαντέρ που του στοίχισε τη ζωή άρχισε χθες να προβάλλεται στους γαλλικούς κινηματογράφους. Ο Κριστιάν Ποβεντά κινηματογραφούσε επί δύο χρόνια στο Σαλβαδόρ μία από τις πιο βίαιες συμμορίες της Κεντρικής Αμερικής.

Στις αρχές του μήνα ο 54χρονος Ποβεντά βρέθηκε δολοφονημένος στο Σαλβαδόρ με τέσσερις σφαίρες στο κεφάλι. «Ήταν ένας στρατευμένος κινηματογραφιστής», λέει η δημοσιογράφος Μαχά Χαράτ, που είχε συνεργαστεί μαζί του. «Γι΄ αυτόν, το θέμα δεν τελείωνε όταν έκλεινε την κάμερα, δεν έκοβε ποτέ την επαφή με αυτούς που είχε κινηματογραφήσει». Το σπίτι του, στο 19ο Διαμέρισμα του Παρισιού, ήταν πάντα γεμάτο. «Στα γενέθλιά του, καλούσε τόσο τους φίλους του από τον καλλιτεχνικό και τον δημοσιογραφικό μικρόκοσμο του Παρισιού, όσο και φίλους του μηχανικούς αυτοκινήτων και υδραυλικούς», λέει ο δημοσιογράφος Κλωντ Αρντίντ.

Μόλις τελείωσε τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ του με τίτλο «La vida loca» (Η τρελή ζωή), ο Ποβεντά δέχθηκε να μεσολαβήσει ανάμεσα στη συμμορία Μαρά 18, στην οποία ήταν αφιερωμένο το ντοκιμαντέρ, και τη νέα αριστερή κυβέρνηση του προέδρου Κάρλος Μαουρίσιο Φούνες. Μερικοί εικάζουν ότι αυτό μπορεί να μην άρεσε σε κάποιον «μπαντιγέρο», όπως αποκαλούνται τα μέλη της συμμορίας ή και σε κάποιους αξιωματικούς της αστυνομίας, με αποτέλεσμα να του κοστίσει τη ζωή. Ή πάλι μπορεί να «έφταιγε» το ντοκιμαντέρ του, που κυκλοφορούσε σε DVD από χέρι σε χέρι. «Ήταν η πρώτη φορά που ήταν ανήσυχος», λέει η παραγωγός του Κάρολ Σολίβε, το τελευταίο πρόσωπο που του είχε μιλήσει.

Στη διάρκεια των γυρισμάτων, ο Ποβεντά είδε να σκοτώνονται από σφαίρες ένδεκα αγόρια και κορίτσια των Μαρά 18. Στην ταινία, ο Λιτλ Σκράπυ, μόλις 17 ετών και γεμάτος τατουάζ από το κεφάλι μέχρι τα πόδια, λέει: «Το μέλλον μου, είναι ο θάνατος! Εδώ κανείς δεν σου δίνει το χέρι». Μερικούς μήνες αργότερα, ο νεαρός σκοτώθηκε από τους αστυνομικούς με πολλές σφαίρες στην πλάτη. Οι «συμμορίτες» της Μαρά 18 είναι στην πραγματικότητα παιδιά που στρατολογούνται στα 12 τους και τα περισσότερα σκοτώνονται πριν κλείσουν τα 20. Μόνο το 2008, ο πόλεμος ανάμεσα στη Μαρά 18 και την αντίπαλή της Μαρά Σαλβατρούτσα είχε 3.750 νεκρούς. «Ο Κριστιάν δεν έτρεφε συμπάθεια για τα μέλη της ΄΄18΄΄, γι΄ αυτόν ήταν φονιάδες», λέει η Σολίβε. «Όμως όταν πέθαιναν αυτοί που γνώριζε, έκλαιγε». Ήξερε τους αρχηγούς της συμμορίας και τους έβρισκε στο κινητό τους, ακόμη και μέσα στη φυλακή. Στο Σαλβαδόρ δούλεψε σαν να κάλυπτε έναν εμφύλιο πόλεμο. Κατήγγειλε την τύφλωση των συμμοριών, καθώς και τη φτώχεια των παραγκουπόλεων και την παθητική στάση της αστυνομίας που την τροφοδοτούν. Βρέθηκε νεκρός στις 2 Σεπτεμβρίου, σε απόσταση μερικών μέτρων από το αυτοκίνητό του, κρατώντας ακόμη στο χέρι τα κλειδιά του.