Σεβασμιότατε
Άρχοντες και Αρχόντισσες του Ρεθύμνου

Φίλες και φίλοι του Λυκείου των Ελληνίδων του νομού μας

Νιώθω ιδιαίτερη χαρά και υπερηφάνεια, που βρίσκομαι στο βήμα μιας αίθουσας που είναι κοιτίδα και κύτταρο των παραδοσιακών μας αξιών.
Η στέγη αυτή του Λυκείου των Ελληνίδων Ρεθύμνου, αποπνέει πολιτισμό, εκπέμπει δύναμη και δημιουργία από χέρια γυναικών άξιων, γυναικών που φυλάσσουν τις Θερμοπύλες του δικού μας πολιτισμού από τη Μινωική Κρήτη μέχρι σήμερα.
Το βιβλίο του εκλεκτού ερευνητή και συγγραφέα Γιώργου Παναγιωτάκη παρουσιάζεται σήμερα στο φυσικό του τόπο. Στον ιδανικό χώρο. Εδώ που ξεχωριστές γυναίκες, χρόνια πολλά ανέδειξαν τη δική τους προσωπικότητα μέσα από ένα πολύτιμο έργο. Έδειξαν και δείχνουν την αξία της Γυναίκας της Κρήτης κατά πως ορίζει το μυστηριακό εκείνο γονίδιο που ξεκινά από τα βάθη των αιώνων και φθάνει στο σήμερα.
Τη μακρά διαδρομή της γυναίκας της Κρήτης από τα πρώιμα Μινωικά χρόνια μέχρι σήμερα ανιστορείται με εικόνες και πολύτιμο πληροφοριακό υλικό ο ιστορικός Γιώργης Παναγιωτάκης, στο θαυμάσιο βιβλίο του που πλουτίζει την πλατειά βιβλιογραφία των Κρητικών Θεμάτων.
Ωστόσο η ευρηματική επιλογή του θέματος του βιβλίου- λευκώματος του συγγραφέα, το κάνει πιο ελκυστικό και βεβαίως το κάνει να ξεχωρίζει από μια σειρά αξιόλογες αλλά ομοειδούς θεματογραφίας εκδόσεις.
Η μητριαρχία και κατ΄επέκταση η γυναικεία ισχύς ήταν καθεστώς στη Μινωική Κρήτη. Ήταν όμως ένα καθεστώς μιας σοφά δομημένης οικονομίας και μιας ειρηνικής και δίκαιης κοινωνικής συμπεριφοράς. Θα σας διαβάσω ένα μικρό κομμάτι του σοφού Έλληνα Παναγιώτη Κανελλόπουλου που δικαιώνει απόλυτα την αξία του βιβλίου του Γιώργη Παναγιωτάκη και απαντά στο ερώτημα γιατί η μητριαρχία διαχρονικά στην Κρήτη ήταν συνώνυμη της ειρηνικής διαβίωσης. Λέγει λοιπόν ο Π. Κανελλόπουλος:
«Εκείνα τα τραπέζια, που για αιώνες λειτουργούσαν, στην Κρήτη τη λεβεντογένα, για όλους τους ανθρώπους, τους πλούσιους ή τους φτωχούς, με έξοδα της πολιτείας (Αριστοτέλης - Πολιτικά), υπό την "επιμέλειαν" πάντα των γυναικών (Αθήναιος - Δειποσοφ. Β. 4). Τα ιερά τραπέζια, που ήταν όντως μυστικά, από την βία και την εξουσία, γιατί ανταποκρίνονταν, στην θεία οικονομία, που δεν εβόλεψε ποτέ, τις "άνισες ανταλλαγές" και τον συσσωρευμένο πλούτο τους. Τον πλούτο που περιφρονούσε, πάντοτε κι ο Ιησούς Χριστός (Μαθτ. 19, 23-Λουκ. 6-24 κλπ) που ήταν κι ο δημιουργός, του πιο σπουδαίου δείπνου, που έζησε η ανθρωπότητα. Του δείπνου που ετοιμάστηκε, για την γιορτή του Πάσχα, απόκρυφα και μυστικά, απ' τους Φαρισαίους και τους γραμματείς, που τότε εξυπηρετούσαν σαν την δική μας γραφειοκρατία, την αρπαγή του μόχθου,
όλων των αδυνάτων»

Η Γυναίκα της Κρήτης διαχρονικά ήταν και είναι επίσης, πυλώνας της οικογενειακής οικονομίας. Οι ρίζες εξάλλου της υφαντικής τέχνης στην Κρήτη βρίσκονται στα προϊστορικά χρόνια, όπως μαρτυρούν οι τοιχογραφίες της μινωικής εποχής και τα υφαντικά εργαλεία που βρέθηκαν στις αρχαιολογικές ανασκαφές. Με το πέρασμα του χρόνου η υφαντική τέχνη δεν σταμάτησε. Οι γυναίκες της Κρήτης έως τις αρχές του εικοστού αιώνα ύφαιναν μόνες τον ιματισμό της οικογένειας και τα υφαντά για τις ανάγκες και το στολισμό του σπιτικού τους και τα προικιά των θυγατέρων τους. Είχαν εκείνες το κουμάντο του σπιτιού και την ανατροφή των παιδιών. Στα χρόνια που ακολούθησαν για να φθάσουμε στο σήμερα, η πορεία της Γυναίκας της Κρήτης ήταν πάντα ένα σκαλί ψηλότερα από άλλες περιοχές της χώρας μας. Όλη αυτή τη διαδρομή των γυναικών της Κρήτης που έχει τις ρίζες και τις αιτίες της στη Θεά- Μητέρα της Μινωικής εποχής, εξιστορεί και απεικονίζει με μαστοριά γνήσιου κρητικού ερευνητή ο Γιώργης Παναγιωτάκης.
Σαν Κρητικιά τον ευχαριστώ από καρδιάς που αναγνωρίζει και «υμνεί» με το δικό του τρόπο τις Κρητικιές. Είναι ακόμα μια απόδειξη ότι όλες εμείς οι γυναίκες του νησιού μας ξέρουμε να κρατούμε και να συντηρούμε με ευλάβεια όσα μας κληρονόμησαν γενιά-γενιά οι άξιες προγόνισσες μας.

Σας ευχαριστώ πολύ που με ακούσατε