 |
|
|
 |
 |
 |
|
||||||
|
||||||
| Δρόμοι | ||
|
||
| O καπιταλισμός ...
... του 20ού αιώνα μήπως δεν εξυπηρετεί πια την κοινωνία του 21ου αιώνα; Τα μέλη της παγκόσμιας ελίτ συζήτησαν αυτό το ασυνήθιστο ερώτημα την περασμένη Τετάρτη στις ετήσιες εργασίες του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ. Κάποτε... ... όχι πολύ καιρό πριν, ένα τέτοιο ζήτημα θα απασχολούσε μόνο τους διαδηλωτές που κάθε χρόνο συγκεντρώνονται στη γύρω περιοχή, στις πλαγιές των Αλπεων. Αρα μόνο ενθαρρυντικό είναι το γεγονός ότι τρία χρόνια μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης έχει αρχίσει η αναζήτηση των μαθημάτων που πρέπει να αντληθούν. Στη Βρετανία τα μέλη της συντηρητικής κυβέρνησης φαίνεται να παίρνουν σοβαρά υπόψη τους την έκκληση του Εργατικού Κόμματος για έναν πιο υπεύθυνο καπιταλισμό. Υπάρχει μεγάλη διαφορά όμως μεταξύ της επιθυμίας να συζητηθεί ένα θέμα και της ετοιμότητας για δράση. Η διαφορά είναι μεταξύ εκείνων που ακόμα πιστεύουν ότι το μόνο το οποίο μπορούν να κάνουν οι κυβερνήσεις είναι να βγουν από τη μέση και εκείνων που πιστεύουν ότι ο πραγματικός ρόλος των κυβερνήσεων είναι, πρώτον, να αναζωογονήσουν τις οικονομίες μας και, κατόπιν, να θεσπίσουν τους σωστούς κανόνες για μελλοντική επιτυχία. Αρα η πρόκληση δεν αφορά μόνο τον καπιταλισμό, αλλά και την πολιτική. Τρία χρόνια πριν... ... στη Σύνοδο του G20 στο Λονδίνο ο Γκόρντον Μπράουν και ο Μπαράκ Ομπάμα σχεδίασαν κοινό πλαίσιο δράσης για τη διάσωση της διεθνούς οικονομίας. Τρία χρόνια αργότερα κάποιες κυβερνήσεις αποδύονται σε έναν μυωπικό νομισματικό προστατευτισμό, το μόνο αποτέλεσμα της οποίας είναι να εμποδίζεται η ανάπτυξη. Αν μάθαμε κάτι από τη δεκαετία του '30 ήταν ότι οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να σηκώνουν τους ώμους και να παρακολουθούν τα ποσοστά ανεργίας να αυξάνονται. Θεωρώ τραγικό και εντυπωσιακό ότι κάποιες κυβερνήσεις χρειάζεται να πάρουν αυτό το μάθημα και πάλι. Ούτε θα πρέπει να ξεχάσουμε τις αιτίες της παρούσας κρίσης χρέους καθώς να αναζητούμε πιο βιώσιμους δρόμους για τις οικονομίες μας. Οι κυβερνήσεις... ... πρέπει να θυμούνται ότι εξελέγησαν για να υπηρετούν τους πολίτες και όχι τα πανίσχυρα λόμπι που μπορούν να πληρώσουν για πρόσβαση ή επιρροή. Συχνά, πραγματικοί εχθροί του καπιταλισμού της αγοράς αναδεικνύονται κάποιοι εκ των ευεργετηθέντων του παρόντος συστήματος, που ευνοεί τα καρτέλ και την εκμετάλλευση των καταναλωτών. Και όπως είπε πριν από λίγες ημέρες ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα είναι «κοινή λογική» να ζητάς από έναν εκατομμυριούχο να πληρώνει περισσότερους φόρους από τη γραμματέα του. Στο Νταβός κοιτάζω γύρω μου και αναρωτιέμαι ποιος φορολογείται περισσότερο, εκείνοι που απολαμβάνουν τη σούπα ή εκείνοι που τη σερβίρουν; Εν τέλει το ερώτημα δεν είναι τόσο εάν ο καπιταλισμός του 20ού αιώνα δεν εξυπηρετεί πια την κοινωνία του 21ου, αλλά εάν η πολιτική μπορεί να ανταποκριθεί στην πρόκληση της αλλαγής ενός ελαττωματικού οικονομικού μοντέλου. |
|
Επικοινωνία | Χάρτης ιστοχώρου |