«Εμείς...
...
στην ευρωζώνη πρέπει να γίνουμε όλοι πιο ανταγωνιστικοί» δήλωσε ο Γιενς Βάιντμαν, πρόεδρος της γερμανικής κεντρικής τράπεζας, σε συνέντευξή του στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς».
«Η Αλίκη...
...
στη χώρα των θαυμάτων», κεφάλαιο τρίτο: «Ομως πρέπει να δώσουμε και σε αυτήν ένα βραβείο, ξέρετε» είπε το Ποντίκι. «Φυσικά» αποκρίθηκε ο Ντόντο πολύ σοβαρά. «Τι άλλο έχεις στην τσέπη σου;» είπε γυρίζοντας στην Αλίκη. «Μόνο μια δαχτυλήθρα» είπε εκείνη θλιμμένα. «Δώσ' την εδώ» είπε ο Ντόντο. Υστερα ξαναμαζεύτηκαν όλοι ολόγυρά της ενώ ο Ντόντο παρουσίαζε επίσημα τη δαχτυλήθρα, λέγοντας: «Σας παρακαλούμε να δεχτείτε αυτή την κομψή δαχτυλήθρα». Και όταν αποτέλειωσε αυτόν τον σύντομο λόγο, ξέσπασαν όλοι σε ζητωκραυγές». Η ιησουίτικη γερμανική πρόταση για τη σωτηρία των προβληματικών χωρών μοιάζει με εκείνο το βραβείο που «προσφέρθηκε» στην Αλίκη: να δανείζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο τα λεφτά που θα χρειαστούν για τις διασώσεις. Μια που αυτό δεν είναι ούτε κυβέρνηση ούτε κεντρική τράπεζα, δεν θα παραβιαστεί κανένας ευρωπαϊκός κανονισμός αν δανείσει την Ιταλία, την Ισπανία ή οποιοδήποτε άλλο θύμα της κρίσης. Και όλα αυτά, μόνο και μόνο επειδή η Γερμανία αρνείται να αναλάβει η ίδια τις ευθύνες για τις ολέθριες συνέπειες που είχαν στους εταίρους της οι ανταγωνιστικές πολιτικές της. Τέτοιος είναι ο παραλογισμός που επικρατεί σήμερα στην ευρωζώνη.
Αν φορτωθούν...
...
με νέα χρέη, θα γίνουν άραγε αυτές οι χώρες περισσότερο ανταγωνιστικές; Κάθε άλλο. Δεν θα μπορέσουν ποτέ να γίνουν πιο ανταγωνιστικές από τη Γερμανία που άρχισε πρώτη τις ανταγωνιστικές υποτιμήσεις πριν από μια δεκαετία. Γι' αυτό ακριβώς ο γάλλος ιστορικός και δημογράφος Εμανουέλ Τοντ προετοιμάζει από τώρα το κοινό του για τη διάλυση του ευρώ. Αντίθετος από την αρχή στο ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα, περιέγραφε το 1995 την ευρωπαϊκή ήπειρο στο βιβλίο του «Η επινόηση της Ευρώπης» σαν ένα πεδίο αντιπαραθέσεων. Και αυτή η πεποίθησή του δεν έχει αλλάξει. «Η Ευρώπη δεν υπάρχει» λέει σήμερα ο Εμανουέλ Τοντ. «Είναι ένας χώρος που τον διατρέχουν παλιά ανταγωνιστικά συναισθήματα, στον οποίο η Γερμανία ακολουθεί μια αρνητική πολιτική στις πλάτες των εταίρων της. Εχει μεταφέρει ένα μέρος της βιομηχανίας της στην Ανατολική Ευρώπη και έχει ασκήσει μια πολιτική εσωτερικής υποτίμησης της αμοιβής της εργασίας. Το Βερολίνο πραγματοποιεί τα εμπορικά του πλεονάσματα εις βάρος των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών». Οι πολιτικές της ανάκαμψης μέσω νέων χρεών δεν ωφελούν αυτές τις χώρες, απλώς διατηρούν τα γερμανικά πλεονάσματα.
Η ύφεση...
...
που ζούμε σήμερα ήταν προγραμματισμένη πιστεύει ο Εμανουέλ Τοντ. Φαίνεται μάλιστα πως οργανώθηκε να γίνει με μια σταυροφορία για την καταπολέμηση των δημοσίων ελλειμμάτων. Και με το ευρώ, οι ευρωπαϊκές χώρες τέθηκαν κάτω από την κηδεμονία της Γερμανίας. «Ετσι η Γαλλία έχασε τη μισή βιομηχανία της» καταλήγει ο γάλλος ιστορικός. «Η καταστροφή του ενιαίου νομίσματος θα μας δώσει μια ανάσα δροσερού αέρα». |