|
|
| Πρέπει πλέον να σταματήσουμε να φοβόμαστε |
| Κίττυ Ξενάκη (ΤΑ ΝΕΑ) |
| Επικαιρότητα, 23.11.2011 |
|
|
«Μάχομαι για μια νέα κοινωνία. Το χρήμα τρελαίνει τους ανθρώπους. Δεν είναι όμως παρά ένα εργαλείο. Η πιο σημαντική αξία είναι η ζωή. Πρέπει να υποχωρήσει ο φόβος. Σήμερα, φοβόμαστε μήπως χάσουμε το σπίτι μας, τη δουλειά μας, την υγεία μας, φοβόμαστε να βγούμε στον δρόμο, να συναντήσουμε τον γείτονα. Φοβόμαστε να ζήσουμε. Λάθος. Πρέπει να χτίσουμε έναν αλληλέγγυο κόσμο». Ηταν η απάντηση της Ντανιέλ Μιτεράν στην ερώτηση «Ποιο μήνυμα θέλετε να αφήσετε πίσω σας;»• και η τελευταία συνέντευξη που παραχώρησε, λιγότερο από έναν μήνα προτού αφήσει, χθες, σε ηλικία 87 ετών, την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο «Ζορζ Πομπιντού» του Παρισιού.
Η αναγγελία του θανάτου της προκάλεσε συγκίνηση διεθνώς, ηγέτες όλου του γαλλικού πολιτικού φάσματος της απέτισαν φόρο τιμής. Διότι η Ντανιέλ Μιτεράν δεν ήταν απλώς η χήρα του πρώην - και πρώτου Σοσιαλιστή - προέδρου της Γαλλίας, Φρανσουά Μιτεράν: αυτός ήταν ο μικρότερος των «τίτλων» της. Σε ολόκληρη τη ζωή της, αγωνίστηκε ακαταπόνητα υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. «Ποιον καταπιεσμένο δεν στήριξε;», αναρωτιόταν χθες η «Le Monde». Οι Κούρδοι τη θεωρούν «μητέρα τους», ο Δαλάι Λάμα ήταν προσωπικός της φίλος, ο Φιντέλ Κάστρο άκουγε υπομονετικά - «επειδή τη συμπαθούσε πολύ» - τις επικρίσεις της για τους κουβανούς πολιτικούς κρατουμένους και τη θανατική ποινή. Η Μιτεράν είχε οργώσει την Αφρική και τη Λατινική Αμερική, είχε στηρίξει τους αντάρτες στο Ελ Σαλβαδόρ, είχε συναντήσει τον κομαντάντε Μάρκος στο Μεξικό, είχε φέρει πολλές φορές σε δύσκολη θέση τον πρόεδρο σύζυγό της, που όμως την αποκαλούσε, με υπερηφάνεια «αριστερή του συνείδηση». «Φυσικά, ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από τον Dow Jones, τον δείκτη Nikkei και τον CAC40», δήλωνε το 1996 πολύ πριν δουν το φως οι Indignados και το κίνημα «Καταλάβατε τη Γουόλ Στριτ». «Ομως σε ολόκληρο τον κόσμο, αρχίζουν να ακούγονται φωνούλες που λένε πως ο άνθρωπος είναι δυστυχισμένος ακόμα και όταν το χρηματιστήριο πάει καλά».
Η Ντανιέλ Γκουζ γεννήθηκε στις 29 Οκτωβρίου του 1924 στο Βερντέν, από γονείς αριστερούς. Ηταν μόλις 17 ετών όταν εντάχθηκε στην Αντίσταση (αργότερα παρασημοφορήθηκε για τη δράση της) και 19 όταν γνώρισε τον «λοχαγό Μορλάν», αγωνιστικό ψευδώνυμο του καταζητούμενου τότε από την Γκεστάπο Φρανσουά Μιτεράν. Παντρεύτηκαν έξι μήνες μετά τη γνωριμία τους κι έμειναν μαζί 51 χρόνια, τα οποία η ίδια συνόψισε κάποτε ως εξής: «Παντρευτήκαμε, κάναμε παιδιά και, κάποια στιγμή, οι συναισθηματικές μας ζωές διακλαδώθηκαν. Αλλά αυτό δεν μας εμπόδισε να μείνουμε πολύ στενοί φίλοι». Την ύπαρξη της ερωμένης του, Αν Πενζό, και της κόρης τους, Μαζαρίν, η Ντανιέλ τη γνώριζε πολλά χρόνια πριν την ανακαλύψουν οι Γάλλοι. «Είναι η προσωπική του ζωή», έλεγε. Οταν όμως αποκαλύφθηκε το μεγάλο μυστικό, σοκαρίστηκε. Κι εντούτοις, ακόμα και σήμερα, κανείς στη Γαλλία δεν έχει ξεχάσει τη γενναιοδωρία και την τρυφερότητα με την οποία αντιμετώπισε τη Μαζαρίν στην κηδεία του Μιτεράν, το 1996.
Της Ντανιέλ Μιτεράν δεν της άρεσε ούτε ο τίτλος ούτε ο παραδοσιακός ρόλος της «Πρώτης Κυρίας». «Κάθε γυναίκα έχει τη δική της προσωπικότητα και δρα ανάλογα με τη συνείδηση και τις ευαισθησίες της», δήλωνε. Οταν μπήκε στο μέγαρο των Ηλυσίων Πεδίων, το 1981, ξεκαθάρισε πως δεν επρόκειτο να κάνει «το πορσελάνινο βάζο». «Ο σκοπός είναι ξεκάθαρος: ένας πιο δίκαιος κόσμος», επανέλαβε για πολλοστή φορά τον περασμένο Οκτώβριο, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 25 ετών λειτουργίας του ιδρύματός της, «Γαλλία - Ελευθερίες». Πρόσβαση στο πόσιμο νερό για όλους, αυτή ήταν η τελευταία μεγάλη «σταυροφορία» της. Η Ντανιέλ Μιτεράν έχει δυο γιους, εγγόνια και δισέγγονα. Θα ταφεί το Σάββατο στο Κλουνί, πλάι στους γονείς της - ο Φρανσουά Μιτεράν δεν της έκανε τη χάρη ενός κοινού τάφου στο εθνικό πάρκο του Μορβάν, ετάφη κι εκείνος πλάι στους γονείς του, στο Ζαρνάκ.
|
|
