Η Λάουρα Πογιάν, η επικεφαλής των «Κυριών στα Λευκά», του κινήματος που δημιουργήθηκε στην Κούβα από συζύγους και συγγενείς φυλακισμένων διαφωνούντων, πέθανε την Παρασκευή από ανακοπή καρδιάς στο νοσοκομείο της Αβάνας όπου νοσηλευόταν εδώ και μία εβδομάδα για πνευμονία. Μερικοί υποστηρικτές της έθεσαν ερωτήματα για το αν η 63χρονη γυναίκα είχε την περίθαλψη που χρειαζόταν στο κρατικό κουβανέζικο σύστημα υγείας. Ομως ο σύζυγός της, ο 68χρονος διαφωνών Εκτορ Μασάντα, έπλεξε το εγκώμιο της ιατρικής ομάδας που την περιέθαλψε λέγοντας πως «προσπάθησαν μέχρι την τελευταία στιγμή να σώσουν τη ζωή της γυναίκας μου».

Η Λάουρα Πογιάν ίδρυσε τις «Κυρίες στα Λευκά» μαζί με την Μπέρτα Σολέρ και άλλες γυναίκες το 2003, μετά τη σύλληψη και την καταδίκη σε βαριές ποινές κάθειρξης 75 κουβανών διαφωνούντων, μεταξύ των οποίων και ο σύζυγός της, με την κατηγορία ότι εργάζονταν για μια ξένη δύναμη. Η Πογιάν, φιλόλογος καθηγήτρια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, έκανε το σπίτι της στην οδό Νεπτούνο, στο κέντρο της Αβάνας, γενικό επιτελείο του κινήματος. Οργάνωνε συναντήσεις και λογοτεχνικά τέια και από εκεί ξεκινούσαν συνήθως οι κυριακάτικες διαδηλώσεις τους. Ντυμένες στα λευκά, κρατώντας καθεμιά τους από μια ροζ γλαδιόλα, οι γυναίκες αυτές πραγματοποιούν σιωπηλές πορείες ζητώντας την απελευθέρωση των αγαπημένων τους, παρά τις παρενοχλήσεις που δέχονται από τους πιστούς στο καθεστώς. Ο επίσημος Τύπος συνηθίζει να τις αποκαλεί «μισθοφόρους» και «αιχμή του δόρατος των ανατρεπτικών», κατηγορώντας τις ότι χρηματοδοτούνται από τις ΗΠΑ - τις αποκαλεί μάλιστα «Κυρίες στα Πράσινα», από το χρώμα των δολαρίων που υποτίθεται πως παίρνουν από την Ουάσιγκτον. Η Πογιάν είχε δηλώσει επανειλημμένα πως οι «Κυρίες στα Λευκά» δέχονται βοήθεια απ' όπου τους προσφέρεται, αλλά αποτελούν ένα ανεξάρτητο κίνημα. Πρόκειται άλλωστε για τη μόνη αντιπολιτευόμενη οργάνωση, οι διαδηλώσεις της οποίας γίνονται ανεκτές από την εξουσία.

Οι «Κυρίες στα Λευκά» τιμήθηκαν το 2005 με το Βραβείο Ζαχάροφ για τα ανθρώπινα δικαιώματα που απονέμει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. «Συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε τα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν είμαστε πολιτικοί, θέλουμε ελευθερία για τη χώρα, δημοκρατία» είχε δηλώσει η Λάουρα Πογιάν τον Σεπτέμβριο μιλώντας το πρακτορείο Ρόιτερς. Τον Απρίλιο του 2009, ένας απροσδόκητος διάλογος άνοιξε ανάμεσα στην Καθολική Εκκλησία και την κυβέρνηση, ο οποίος κατέληξε στην απελευθέρωση των 52 πολιτικών κρατουμένων που εξακολουθούσαν να βρίσκονται στη φυλακή, από τους 75 που είχαν συλληφθεί το 2003.

«Εδωσε τη ζωή της για την ελευθερία της Κούβας» δήλωσε για την Πογιάν η Μάρτα Μπέατρις Ρόκε, μοναδική γυναίκα ανάμεσα στους διαφωνούντες που είχαν φυλακιστεί το 2003. «Είναι μια ανεπανόρθωτη απώλεια για την κουβανέζικη κοινωνία» πρόσθεσε ο Ελισάρντο Σάντσες, επικεφαλής της Κουβανέζικης Επιτροπής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την Εθνική Συμφιλίωση. Εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου έπλεξε επίσης το εγκώμιο της Πογιάν, ενώ η κουβανέζικη ηγεσία αγνόησε παντελώς τον θάνατό της.