Λένε για μας ότι είμαστε το ωραίο
και το ασθενές φύλλο, θέλοντας προφανώς έτσι να προσδιορίσουν για μας και χωρίς
εμάς το ρόλο μας.
Ωστόσο εμείς γνωρίζουμε ότι κλείνουμε μέσα μας πολλές δημιουργικές δυνάμεις που
συχνά οι κοινωνικές δομές δεν μας επιτρέπουν να εκδηλωθούν. Θέλουν από μας τα
πάντα, αλλά οι ευκαιρίες δεν μας δίνονται απλόχερα, πρέπει μόνες μας να τις
κατακτήσουμε.
Στον αιώνα που έφυγε οι γυναίκες βγήκαν στο προσκήνιο εισβάλλοντας στα ανδρικά
οχυρά. Υπήρξαν πολλές γυναίκες πρωτοπόρες στον αγώνα, στην επιστήμη, στην
πολιτική, στις τέχνες, στα γράμματα. Χαρίκλεια Δασκαλάκη, Καλιρρόη Παρέν,
Μαντάμ Κιουρί, Ιντιρα Γκάντι, Σιμόν ντε Μπωβουάρ, Μελίνα Μερκούρη κ.ά.
Ο αιώνας που μπήκε θεωρείται ο αιώνας που οι γυναίκες μαζικά θα μπουν σε όλα τα
πεδία δράσης. Όμως για να γίνει αυτό θα πρέπει να αγωνιστούμε και να
διεκδικήσουμε όλες μαζί.
Δεν είναι τυχαίο που σε μια εποχή που
οι πολίτες γυρνούν τα νώτα τους στην πολιτική, τα κόμματα στρέφονται
περισσότερο στις γυναίκες που είναι το πιο άφθαρτο κομμάτι της κοινωνίας.
Δεν είναι τυχαίο που οι γυναίκες στην πολιτική δεν έχουν κατηγορηθεί για
διαφθορά. Δεν είναι τυχαίο που ο λόγος τους ακόμα κι αν αρθρώνεται από λίγες
αναγνωρίζεται άμεσα, γιατί είναι μεστός, ακουμπά στα προβλήματα του πολίτη και
αναζητά πάντα συγκεκριμένες λύσεις.
Οι γυναίκες γνωριζουν περισσότερο από τον καθένα τα προβλήματα, γιατί κυρίως τα
αντιμετωπίζουν οι ίδιες. Τις γυναίκες ακουμπά περισσότερο από όλους η ανεργία,
το μεγάλωμα των παιδιών, η φτώχεια, συχνά και ο κοινωνικός αποκλεισμός.
Περάσαμε από πολλές φάσεις και κατορθώσαμε να περάσουμε επιμέρους πολιτικές και
νομοθεσίες που αφορούν τη γυναίκα.
Τώρα είμαστε στη φάση των ποσοτικών στόχων, όχι μόνο για τη συμμετοχή των
γυναικών στα κέντρα λήψεως αποφάσεων, αλλά και για μια σειρά θεμάτων που
αφορούν την καθημερινότητα της ζωής της γυναίκας για καλύτερη ποιότητα ζωής.
Το πρώτο είναι η φτώχεια, είναι γένους θηλυκού. Το 85% των φτωχών σε παγκόσμιο
επίπεδο, είναι γυναίκες και παιδιά.
Ένα δεύτερο θέμα είναι η διακίνηση λευκής σαρκός και η σωματεμπορία έχει πάρει
τρομακτικές διαστάσεις στην εποχή μας.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θεσπίσει πέντε βασικούς άξονες που ενδιαφέρουν την
καθημερινότητα και τα προβλήματα εκατομμυρίων γυναικών στη χώρα μας και αλλού.
Ο πρώτος αφορά τη θέση της γυναίκας στην οικονομία. Η επιχειρηματικότητα στην
Ελλάδα είναι 12% περίπου, αλλά να υπάρξουν και γυναικείες οργανώσεις και
γυναικείοι πυρήνες που θα εκμεταλλευθούν τις δυνατότητες και θα θέσουν
συγκεκριμένους στόχους.
Το δεύτερο θέμα είναι η συμμετοχή των γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων και
στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Αυτό έχει μεγάλη σημασία.
Ο τρίτος τομέας είναι ο κοινωνικός τομέας. Ο ρόλος της γυναίκας στη νομοθεσία η
ισότητα των φύλων, η απόλυτη κατοχύρωση από το σύνταγμα και το φορολογικό
δίκαιο.
Το τέταρτο θέμα είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα και η βία. Η βία είναι ένα
συγκεκριμένο και συγκεκαλυμμένο έγκλημα. Όλες μας ξέρουμε ότι συχνά η βία για
τη γυναίκα στο σπίτι είναι μια καθημερινότητα για την οποία ντρεπόμαστε να
μιλήσουμε. Το πέμπτο θέμα είναι η αλλαγή των προτύπων, από τα μέσα μαζικής
ενημέρωσης και την εκπαίδευση. Το πρότυπο της σύγχρονης γυναίκας δεν είναι
αυτής με το αστραφτερό χαμόγελο το ακριβό φόρεμα που μπαίνει στο αστραφτερό
αυτοκίνητο. Είναι αυτό της εργαζόμενης γυναίκας μητέρας και συζύγου που τρέχει
από το πρωί μέχρι το βράδυ για να τα βγάλει πέρα σ’ όλους τους ρόλους.
Ας μη γελιόμαστε φίλες.
Η κοινωνία περιμένει από εμάς τα πάντα. Να είμαστε καλές σύζυγοι, καλές
μητέρες, καλές εργαζόμενες, να δρούμε κοινωνικά και πολιτικά. Είμαστε το μισό
του ουρανού που έλεγε η Μελίνα Μερκούρη. Μόνο που αυτό το θυμούνται όταν
πρόκειται για υποχρεώσεις μας, αλλά το ξεχνούν όταν πρόκειται για δικαιώματα.
Γι’ αυτό θα ήθελα να σας παρακαλέσω φίλες να μην είμαστε επιεικείς με τις
γυναίκες και τα λάθη τους. Η εμπειρία μας δίνεται με το σταγονόμετρο, ενώ οι
ευθύνες με το τσουβάλι.
Φίλες, ξέρω ότι εσείς κι εγώ επικοινωνούμε καλύτερα, έχουμε τις ίδιες αγωνίες,
κοινά προβλήματα, την ίδια πίστη στη δύναμή μας.
Ελάτε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για ένα καλύτερο μέλλον που έχει ανάγκη ο
τόπος.
Ελάτε να ενώσουμε τη φωνή μας, να την κάνουμε μουσική, να γλυκάνουμε την ψυχή
των ανθρώπων μας, για ένα πιο ανθρώπινο κόσμο.
