Άρλι...

... Ράσελ Χοχτσάιλντ, καθηγήτρια Κοινωνιολογίας στο Μπέρκλεϊ, μοίρασε την αγγελία στους φοιτητές της και τους ζήτησε να τη σχολιάσουν. Οι περισσότεροι αντέδρασαν αρνητικά (εκτός από μερικές φοιτήτριες που το σκέφτηκαν σοβαρά να απαντήσουν σε αυτόν τον κύριο). Πριν από κάμποσα χρόνια, γράφει η κοινωνιολόγος στο βιβλίο της «Η εμπορευματοποίηση της ιδιωτικής ζωής», θα περιμέναμε από έναν τέτοιο κύριο να αγοράσει ένα σπίτι, ένα αυτοκίνητο ή να πληρώσει για τις διακοπές της οικογένειας. Σήμερα αγοράζει την ίδια την οικογένεια ή τουλάχιστον τις δραστηριότητες που έχουν σχέση με την οικογενειακή ζωή. Μετά την εμπορευματοποίηση της ζωής των παιδιών, των ασθενών και των ηλικιωμένων, βλέπουμε την οικογένεια να εκχωρεί ολοένα και περισσότερες δραστηριότητές της στην αγορά. Έτσι, φτάνουμε στο σημείο κομμάτια από την ίδια τη ζωή μας να τα ζουν άλλοι αντί για εμάς: άλλος τραβάει τις οικογενειακές φωτογραφίες, άλλος προσέχει το παιδί, άλλος φροντίζει τις γιορτές μας, άλλος μας φέρνει στο σπίτι το φαΐ. Με αυτό τον τρόπο, ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι όπως ο κύριος της αγγελίας βγάζουν τον εαυτό τους έξω από τις συνηθισμένες συναισθηματικές σχέσεις της οικογένειας. Δεν αγοράζουν πια ένα πρόσωπο, όπως συνέβαινε άλλοτε στην εποχή της δουλείας: αγοράζουν υπηρεσίες. Το κοινωνικό σύστημα στο οποίο ζούμε, δεν ανταγωνίζεται πια μόνο τον εαυτό του- η μια επιχείρηση την άλληαλλά και την οικογένεια, ιδιαίτερα τον ρόλο της συζύγου και της μητέρας. Γράφει η Χοχτσάιλντ: «Έχουν δημιουργηθεί σήμερα συνθήκες που ευνοούν την εμπορευματοποίηση της ιδιωτικής ζωής: η εξασθένηση των θεσμών της οικογένειας και της εκκλησίας, ο μαρασμός των τοπικών κοινωνιών, η παρακμή όλων όσοι παραδοσιακά αποτελούσαν ασπίδα που προστάτευε από τις πιο δηλητηριώδεις πλευρές του καπιταλισμού». Πολιορκημένες, οι τοπικές κοινωνίες δυσκολεύονται να αντισταθούν στις κεντρόφυγες δυνάμεις.

Οι άνδρες...

... και οι γυναίκες βρίσκονται μπροστά σε ένα σταυροδρόμι, ανάμεσα στην οικογένεια και στην αγορά. Η επιλογή τους επηρεάζει βαθιά τα συναισθήματά τους. Αν ενδώσουν στην αγορά, τότε ακόμη και τα πιο δυνατά συναισθήματά τους γίνονται αμέσως προϊόντα, αγορές, συναλλαγές. Και οι άνθρωποι καταδικάζονται απλώς να καταναλώνουν τη ζωή, χωρίς να τη ζουν πια. Αυτός είναι ο αδυσώπητος νόμος της αγοράς των συναισθημάτων.

 Ρ.Βρανάς