Η Κέιτ είναι μία κομψή πενηντάρα, έχει ένα ωραίο σπίτι σε μια σικ συνοικία του Σικάγου, δύο παιδιά και μια καλή δουλειά στον χρηματοπιστωτικό τομέα. Ο άντρας της έβγαλε πολλά λεφτά στη Γουόλ Στριτ, αλλά από πέρυσι είναι άνεργος. Εναν μήνα πριν από τις εκλογές παραμένουν αναποφάσιστοι. Το 2008 εκείνος ψήφισε τον Ομπάμα, αλλά σήμερα τον βρίσκει πολύ αριστερό. Εκείνη, πάλι, κατηγορεί τον Πρόεδρο ότι διαίρεσε τη χώρα και διατήρησε ζωντανή την πάλη των τάξεων. «Οσοι κερδίζουν πάνω από 250.000 δολάρια τον χρόνο βρίσκονται στο στόχαστρο», λέει στην ανταποκρίτρια του «Νουβέλ Ομπζερβατέρ». «Οταν όμως ζεις στη Νέα Υόρκη, 250.000 δολάρια δεν είναι πολλά». Δηλαδή, τι ακριβώς της έκανε ο Ομπάμα; Την κυνήγησε, τη φορολόγησε υπέρμετρα, την τιμώρησε με κάποιον άλλο τρόπο; «Οχι, αλλά δημιούργησε μια κακή κατάσταση στη χώρα. Το πρόβλημα είναι με τη διαλεκτική του».

 Ας μιλήσουμε λοιπόν για την πάλη των τάξεων. Οι μεγάλες αμερικανικές τράπεζες, με πρώτη την Γκόλντμαν Σακς, στηρίζουν και χρηματοδοτούν ανοιχτά τον Μιτ Ρόμνεϊ, αντιδρώντας στην πρόθεση του Ομπάμα να αλλάξει τους κανόνες του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Και αυτό, παρόλο που η αμερικανική κοινωνία είναι σήμερα πιο άνιση από ποτέ: ο δείκτης Gini, που μετρά τις ανισότητες, έσπασε και πάλι το ρεκόρ τον περασμένο μήνα, φτάνοντας στα υψηλότερα επίπεδα μετά την ύφεση του 1929. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι σήμερα η τέταρτη πιο άνιση χώρα του ΟΟΣΑ, μετά τη Χιλή, το Μεξικό και την Τουρκία. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Οικονομικής Πολιτικής στην Ουάσιγκτον, το πλουσιότερο 1% των Αμερικανών κατέχει μεγαλύτερο συλλογικό πλούτο από το φτωχότερο 90%. Το 2011, το πλουσιότερο 5% έλαβε το 22,3% των εθνικών εισοδημάτων (έναντι 21,3% το 2010).

 Ο Ομπάμα κατηγορείται από την όμορφη Κέιτ και την Γκόλντμαν Σακς όχι επειδή κτυπά τους πλούσιους, αλλά επειδή καταβάλλει (μάταιες) προσπάθειες να καταστήσει την αμερικανική κοινωνία στοιχειωδώς δικαιότερη.

Από την Ευρώπη, στοιχεία για τη στατιστική Gini του 2011 έχουν δώσει μόνο 16 χώρες (φυσικά η Ελλάδα δεν είναι ανάμεσά τους). Από τα στοιχεία αυτά προκύπτει ότι η χώρα με τις μεγαλύτερες κοινωνικές ανισότητες στην ευρωζώνη είναι η Ισπανία. Το οικονομικό χάσμα ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις ήταν εδώ πάντα πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, αλλά διατηρούνταν λίγο-πολύ σταθερό. Η ανοδική πορεία ξεκίνησε το 2009. Με άλλα λόγια, η κρίση δεν επηρέασε όλα τα κοινωνικά στρώματα το ίδιο, έπληξε κυρίως τους πιο αδύναμους και πιο ευάλωτους. Το φανταζόμασταν, το βλέπουμε να επιβεβαιώνεται και στις έρευνες.

Την ίδια ώρα, στη Γερμανία, οι κοινωνικές ανισότητες μειώνονται: την περίοδο 2010-2011, ο δείκτης Gini μειώθηκε από 29,3 σε 29 (ενώ στην Ισπανία αυξήθηκε από 33,9 σε 34). Η χώρα αυτή δεν κερδίζει απλώς από την κρίση. Χρησιμοποιεί αυτό το κέρδος για να λειάνει τις διαφορές. Και έχει συντηρητική κυβέρνηση, να μην το ξεχνάμε.