 |
|
|
 |
 |
 |
|
||||||
|
||||||
| Δρόμοι | ||
|
||
| Μια πτώση...
... του νομισματικού πύργου της Βαβέλ, που ορθώθηκε περίπου το ίδιο απερίσκεπτα με τον βιβλικό κάποτε στο Μάαστριχτ, δεν μπορεί παρά να φέρει έναν οικονομικό κατακλυσμό. Αυτή είναι σήμερα η τελευταία γραμμή άμυνας των υπερασπιστών του ευρώ. Ομως πολυάριθμοι οικονομολόγοι, που ανάμεσά τους διακρίνονται και νομπελίστες, υποστηρίζουν ακριβώς το αντίθετο. Αδιανόητο... ... Για τους πολιτικούς των κομμάτων εξουσίας και για τους σχολιαστές των κατεστημένων μέσων ενημέρωσης, η έξοδος μιας χώρας από το ευρώ είναι κάτι αδιανόητο, αφού οι ολέθριες συνέπειές της θεωρούνται δεδομένες. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως η αντίθετη άποψη δεν αξίζει να προσεχθεί και αυτή. Ιδιαίτερα όταν εκφράζεται από τέσσερις νομπελίστες (Πολ Κρούγκμαν, Τζόζεφ Στίγκλιτς, Αμάρτια Σεν, Μορίς Αλέ) και δεκάδες άλλους οικονομολόγους (είτε φιλελεύθερους σαν τον Ζαν-Λικ Γκρεό και τον Εμανουέλ Τοντ είτε ριζοσπάστες σαν τον Ζακ Σαπίρ και τον Φρεντερίκ Λορντόν). Ομως, όπως επισημαίνει στο περιοδικό «Μαριάν» ο γάλλος γκολικός πολιτικός Λοράν Πενσόλ, αντί να διαλέγονται με αυτούς, οι υπερασπιστές του ευρώ προτιμούν να συγκεντρώνουν τα πυρά τους εναντίον ακραίων εχθρών του, όπως η ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν που, ομολογουμένως, μπροστά στους άλλους είναι μια εύκολη αντίπαλος. Ετσι γίνεται δυστυχώς ακόμη πιο ρηχός ο διάλογος για το ευρώ, λέει ο Πενσόλ, μολονότι μέρα με τη μέρα προβάλλουν όλα εκείνα τα μειονεκτήματά του που οδηγούν την Ευρώπη σε μια ολοένα και πιο βαθιά ύφεση. Σε έρευνά του... ... ο άγγλος οικονομολόγος Τζόναθαν Τέπερ δημοσιεύει τα συμπεράσματά του από 69 χώρες που αποχώρησαν από νομισματικές ενώσεις τον εικοστό αιώνα «με περιορισμένες οικονομικές επιπτώσεις». Κάποιες περιπτώσεις μοιάζουν περισσότερο με αυτήν της ευρωζώνης: το τέλος της Αυστροουγγαρίας το 1919, η διάλυση της Τσεχοσλοβακίας, η πτώση της Σοβιετικής Ενωσης το 1992, η Αργεντινή. Ο συντάκτης της έρευνας πιστεύει πως η Ιστορία έχει απαντήσεις για όλα τα ερωτήματα. Η διαδικασία είναι γνωστή: έκδοση νέου νομίσματος και έλεγχοι κεφαλαίων. «Σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις η μετάβαση είναι ήπια», τονίζει, παρά την αναδιάρθρωση του χρέους. Η υπερχρέωση και η απώλεια ανταγωνιστικότητας είναι για τις περιφερειακές χώρες του ευρώ καταδικαστικές, πιστεύει ο Τζόναθαν Τέπερ. Αντίθετα, «οι δυσμενείς επιπτώσεις από την υποτίμηση του νέου νομίσματος είναι σύντομες και ακολουθεί ταχεία ανάπτυξη, λέει, επισημαίνοντας την κρίση των ασιατικών «τίγρεων» το 1998 και την Αργεντινή το 2002. Ο ίδιος ο Τέπερ επικαλείται τον οικονομολόγο Αντριου Ρόουζ, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας (Μπέρκλεϊ), ο οποίος μελέτησε τα δεδομένα 130 χωρών από το 1946 έως το 2005. «Το πιο εντυπωσιακό είναι πως παρατηρούνται εκπληκτικά λίγες οικονομικές αναταράξεις κατά τη διάλυση μιας νομισματικής ένωσης», λέει ο Ρόουζ, όπως ακριβώς και οι συνάδελφοί του Πίτερ Γκάρμπερ και Μάικλ Σπένσερ από το Πρίνστον: «Οι περισσότερες έξοδοι από μια νομισματική ένωση προκάλεσαν ελάχιστη οικονομική αστάθεια». Κατακλυσμός;... ... Απέναντι σε αυτές τις νηφάλιες επιστημονικές απόψεις, η τελευταία γραμμή άμυνας των φανατικών του ευρώ είναι ο φόβος. |
|
Επικοινωνία | Χάρτης ιστοχώρου |